Από τα “Πρωινά” ξεκίνησαν τα μετέπειτα αστέρια Νίκος Ευαγγελάτος, Άρης Πορτοσάλτε, Γιώργος Γεωργιάδης, Τάσος Τέλογλου και άλλοι. Από τα “Πρωινά” και η Ιουστίνη Φραγκούλη, δημοσιογράφος τότε, πήρε την απόφαση να φύγει για τον Καναδά ακολουθώντας τον έρωτα της ζωής της, σήμερα διάσημη συγγραφέας. Όσο για το Σπύρο Ορνεράκη που έκανε τη γελοιογραφία της ημερας στην εκπομπή τι να πρωτοπώ… από τις καλύτερες συνεργασίες της ζωής μου. Μνημονεύω εδώ τους ακούραστους μοντέρ που με έμαθαν πραγματικά τι σημαίνει κόβω και ράβω ρεπορτάζ αλλά και τους συναδέλφους παραγωγούς Βασίλη Κουτουζή και Τάκη Γεωργόπουλο.

Στην ΕΡΤ έμαθα και με έμαθαν τηλεόραση άνθρωποι όπως ο Βασίλης Βλαχοδημητρόπουλος και ο Μεγακλής Βιντιάδης, δυο super σκηνοθέτες. Ψυχούλα ο Βασίλης, πάντα μου έδινε την εντολή «πετάμε στα 2.000 πόδια» ή «απογειωνόμαστε», όροι που παρέπεμπαν στο πάθος του για το πιλοτάρισμα. Μέγας και ο Μεγακλής, είχε πάθος, φαντασία σε ό,τι κάναμε μαζί όπως το έκτακτο πασχαλινό showμε τον Charles Aznavour, που γυρίσαμε στο Rex. Πραγματοποίησα ακόμη αποστολές στο Πακιστάν και στις Φιλιππίνες όπου πήρα συνεντεύξεις από την Πρωθυπουργό Μπεναζίρ Μπούτο και την Πρόεδρο Κορασόν Ακίνο αντίστοιχα.

Στην ΕΤ2 «διαμορφώθηκα» και «διαμόρφωσα» αφού έκανα τα πάντα, αλλά τα πάντα: Από άπειρα ξενύχτια για τον πόλεμο στον Κόλπο (σκηνοθέτης Αχιλλέας Βογιατζής μαζί μου στα ξενύχτια και τις βόμβες…), παρουσίαση του πρώτου infotainment με Shirley Bassey, Tina Turner, τηλεμαραθωνίους, νυχτερινά δελτία, μαραθωνίους ειδησεογραφικών μεταδόσεων, έως και παγκόσμιο πρωτάθλημα τσίρκου, συμπαραγωγή της ΕΡΤ με τη RAI και το BBC. Δεν έλεγα όχι σε ο,τι μου πρότειναν γιατί ρούφαγα σα σφουγγάρι, έπαιρνα συνεχώς και πρωτοβουλίες, όπως να πάω στις Φιλιππίνες να βρω την τότε Πρόεδρο Κορασόν Ακίνο, που όταν το πρότεινα με κοίταγε με μισό μάτι ο  Πρόεδρος  1990. Αξέχαστη εμπειρία το πέρασμα του Αλέκου Παπαδόπουλου (ικανότατος και καλός άνθρωπος) από την ΕΡΤ2 που μ’ έστειλε να παρουσιάσω έως και το καρναβάλι της Πάτρας. Διαθέτοντας μονοπώλιο  η ΕΡΤ την εποχή εκείνη , η αλήθεια είναι ότι όσοι είχαμε όρεξη και φιλοδοξίες «παίζαμε» σε πολλά ταμπλώ, πάντα όμως με βασικό «υπόστρωμα» την κλασσική δημοσιογραφία είτε κάναμε ειδήσεις είτε ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Μια άλλη μοναδική ευκαιρία μου παρείχαν τότε και η Γαλλική και η Αγγλική και η Αμερικανική πρεσβεία που μου έδωσαν υποτροφίες για training στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Ουάσινγκτον αντίστοιχα σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα τους ή σε εφημερίδες σαν τη Le Monde και την Independent. Οι αποχαιρετιστήριες συνεντεύξεις μου στην ΕΡΤ με Τζωρτζ και Μπάρμπαρα Μπους και Παβαρότι έγιναν το καλοκαίρι του 1990.

Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές είδα τη θέση μου κατειλημμένη από τη Νίνα Βλάχου (γελάμε με τη Νίνα σήμερα). Βλέπετε τότε, και τώρα φυσικά, μετρούσαν τα κομματικά κριτήρια ανεξάρτητα αν εγώ επί ΠΑΣΟΚ έγινα έμπειρη δημοσιογράφος, έπρεπε η ΝΔ να με αντικαταστήσει (και επειδή η τρέλα δεν πάει στα βουνά συνέβη το αντίστροφο το 2010 με πολύ χειρότερο τρόπο). Οεο!

Στην ΕΡΤ πήγα κοπέλα και έφυγα κυρία, ποιος θα φανταζόταν τη δεύτερη, επεισοδιακή αποχώρησή μου … το 2010.